Dziś o innej grze, ale jakże podobnej do Awanturników….
Podróż do wnętrza ziemi to gra oparta na powieści Juliusza Verne’a. „Drogi podróżniku, udaj się do krateru Yocul na górze Sneffel, a będziesz mógł wyruszyć w podróż do wnętrza ziemi” – Gracze wcielają się w role trzech odważnych odkrywców: profesora mineralogii Ottona Lidenbrocka, jego siostrzeńca Axela oraz islandzkiego przewodnika górskiego Hansa. Podczas trzech etapów podróży eksplorują oni wnętrze ziemi, przemierzają podziemne morze, dopóki w wyniku erupcji wulkanicznej na włoskiej wyspie Stromboli nie wydostaną się z powrotem na powierzchnię. Dzięki ekwipunkowi, który niosą ze sobą, dokonują ważnych odkryć, które zapewnią im uznanie naukowego świata (punkty sławy). Zwycięzcą zostaje gracz, który na koniec gry posiada ich najwięcej.
Zasady gry
W trakcie gry gracze będą zagrywać karty odkrywców oraz karty ekwipunku aby poruszać się po planszy oraz dokonywać odkryć (czyli kompletować karty odkryć dociągając je z odpowiedniej talii). Ruch polega więc na zagraniu (prawie) dowolnej kombinacji kart LUB dobraniu trzech kart na rękę. Talia odkrywców zawiera ich trzy rodzaje: z postaciami profesora, jego siostrzeńca i przewodnika (każda postać ma swoją barwę przewodnią). Zagrywając kartę w danym kolorze możemy poruszyć się o jedno pole w dół lub w bok figurką tego właśnie podróżnika. W talii ekwipunku znajdziemy linę przydatną przy przekraczaniu rozpadlin, kilof pomocny na terenach skalistych, karty prowiantu, które umożliwiają dodatkowe ruchy, kompas, dzięki ktoremy możemy poruszać się na skos oraz lapmę Ruhmkorffa, dzięki której będziemy mogli dokonywać efektywniejszych odkryć. Poza tymi szczególnymi właściwościami pomocnymi podczas poruszania są one niezbędne, aby na odpowiednich polach dokonywać odkryć naukowych. Dodatkowo każdy z graczy musi zadbać o zdobycie odpowiedniej ilości znaczników wody (przechodząc przez pola zaznaczone kropelką) – pod koniec I etapu na każde trzy odkrycia musi przypadać jeden znacznik wody, aby można je było utrzymać do końca gry.
Drugi etap to podróż przez podziemne jezioro – jest on podobny do pierwszego z pewnymi wyjątkami: 1) ruch dowolnej figurki powoduje ruch wszystkich trzech odkrywców – wszyscy płyną bowiem na tej samej tratwie, 2) po każdym ruchu tratwy rozpatrywane jest wydarzenie – może być pozytywne lub negatywne, 3) gdy tratwa stanie na odpowiednim polu – odkrycia może dokonać każdy gracz, nie tylko gracz aktywny
Trzeci etap jest zupełnie inny i bardzo krótki – w losowy sposób (ciągnąc karty odkrywców) wynosimy tratwę z naszymi bohaterami na powierzchnię przy okazji będąc zmuszonym odrzucać losowo wskazany ekwipunek aby ocalić nasze odkrycia.
Garść refleksji
Podróż do wnętrza ziemi to przygodowa gra rodzinna. Nie jest to ciężki tytuł, niemniej jednak kombinowanie jest mocno wskazane, ponieważ analizując pozycję odkrywców na planszy możemy próbować zaplanować sobie najbardziej optymalny ruch, o ile oczywiście nasze karty na to pozwalają. Ponieważ karty na ręce kończą się dość szybko należy również od czasu do czasu poświecać swój ruch na dobieranie nowych – jednak trzeba to robić z umiarem, gdyż jeśli nie my, to przeciwnik na pewno sięgnie po kolejne odkrycia, a ponieważ nie ma możliwości cofania się, ani nawet wędrówki w poziomie (podczas każdego ruchu odkrywcy wymagany jest przynajmniej 1 ruch w dół) okazja w łatwy sposób może nam przejść koło nosa.
Nie jest to gra w żadnym aspekcie kooperacyjna, jednak ma dość oryginalną mechanikę – intuicja podpowiada nam, że każdy z graczy otrzyma jedną figurkę (wcieli się w jednego bohatera). Otóż nic bardziej błędnego – w każdej turze możemy poruszać się dowolnym odkrywcą, wszystko zależy od tego, co mamy w kartach. Poruszamy dowolną postacią, jednak skarby (odkrycia) gromadzimy na konto gracza, w żadnym momencie nie związane z fikcyjną postacią odkrywcy.
Jedyną negatywną interakcją jest sprzątnięcie skarbu sprzed nosa (a właściwie to wykonanie ruchu figurką, którą sobie upatrzyliśmy). W każdej chwili mamy też poczucie przeżywanej przygody. Dlatego jako gra familijna Podróż do wnętrza ziemi świetnie się sprawdza.
Plusy:
+ dość klimatyczna
+ proste zasady do opanowania w 5 minut, wiek 10+ jest nawet nieco zawyżony
+ ładnie wykonana
+ szybka
+ regrywalna
Minusy:
– czasem zdarzały nam się przestoje, jak ktoś próbował za bardzo przekombinować….
Moja ocena to 7/10. Takie mocne 7 – z ciążeniem do 8 :)
Ach, gdyby tylko nie te przestoje….
